Alltaf, um leið og ég er komin inní matvörubúð, bara umleið og ég er búin að taka körfu og komin inn fyrir hliði fer ég á einskonar átópælot. Ég dett út svolítið og er eiginlega ekki með alvöru rænu, get eiginlega ekki haldið uppi samræðum OG týnt vörur í körfu. Þessvegna eru innkaupalistar mjög mikilvægir,
Þessar myndir eru teknar í nóvember. Ég var að fara yfir myndirnar og sá að ég hafði gleymt þeim en þetta er eitt dæmi um hve fallegur himinninn getur verið, svona almennt.
Þetta er sólarupprásin, horft út í áttina að flugvellinum, Kastrup.
Reyndar er tíminn ekki til, svona í hinu stærra samhengi. Tíminn er manngerð mælieining og tíminn er afstæður. Tíminn er ekki til hjá Alheiminum tildæmis, því allt er að gerast núna, allt er að gerast í einu. Yfirgripismikil pæling, ég veit. Samt satt.
Er í lagi fyrir mig að breyta tímanum. S.s ákveða sjálf hvaða klukku
Já. Ég hélt líka að ég myndi vera geggjað kokhraust eins og venjulega og fleygja því fram að ég væri svakalega mikið að fara að tæma skápana mína af allskonar drasli sem keypt hefur verið og ekkert gert úr, hillurnar að svigna undan þunganum… og svo myndi bara ekkert gerast.
Um daginn fékk ég pöntun á tvo ullarsokka. Þeir voru handa ömmu og afa ungs manns, sem býr hér í Kóngsins, en amma hans og afi búa í Noregi. Ég veit ekki hvort þau eru norsk, en hann valdi að litirnir ættu að vera litirnir í norska og íslenska fánanum, s.s hvítur, blár og rauður.
Þar
Systur skreyttu tréð hér fyrr í mánuðinum.
Sú eldri sá eiginlega aðallega um það og tréð hefur aldrei litið eins vel út og það gerir í ár. Það eru á því rauðar, bleikar og silfraðar kúlur, nokkrir svona litlir jólakallar og svo nokkur fleiri skraut.
Ég er komin með þetta! Ég þurfti bara að viðra þetta við ykkur og þá kom það.
Ég mun gera þetta eftir vigt. Þannig að ég mun setja upp heildarvigt alls garnsins sem tilheyrir þessu verkefni, sem hefur staðið yfir í eitt ár nú þegar, og draga svo frá það sem verður að heilli flík. Þannig
Get ekki skrifað neitt því Freydís stakk uppá því að ég myndi setja upp stöðu garn-birgða og hvernig gengur á staflann.
Ég er búin að telja allt og setja upp í töflur, fór í það sama dag og hún stakk uppá því (reyndar svo góð hugmynd og svo svalandi að ég fór í það um leið
Ég held að fólk í gamla, gamla daga hafi lyktað ferlega illa. Svona miðað við skort á baðastöðu. Ég held það hafi lyktað sérstaklega illa undir höndunum og í miðjunni, þú veist, þarna þar sem karlinn stingur í samband á konunni.
Þegar ég byrjaði fyrst að búa var ég frekar gjörn
Eiginmaðurinn er yfirkokkur á stað hér í borg þar sem borinn er fram svo hipp og kúl matur að gestirnir ráða sér varla. Allir að tala um þetta og veitingastaðir í sama flokki koma, óboðnir, og ræna matseðlinum og kópera allt frá rúgbrauðssúpunni sem borin er fram í handgerðri leirskál til myndanna sem settar eru
Það er nú bara dauðaþögn hérna inni alla daga. Þvílíkt drep. Á myndinni er Bína að fara með sinn eigins dúkkuvagn með dúkkunni sinni í, sem í daglegu tali er kölluð Beibí, út í búð. Hún nennti auðvitað ekki að labba alla leiðina með bévítans dúkkuvagninn (heyra mátti, ef hlustað var mjög vel að við
Í tilefni af afmæli eldri dóttur okkar þá er ekki úr vegi að skoða hana aðeins. Þó svo að ég hafi verið 3 vikur að koma mér að því að skrifa póstinn þá er 21. október samt smá tengdur henni. Hún átti nefnilega að koma í heiminn 21.október. Hún kom því 3 vikum „of snemma“
Ég er eiginlega hálf móðguð að þið, æstir aðdáendur mínir, hafið ekki verið í bandi og lýst yfir forvitni ykkar yfir leyndarmálinu sem ég sagði ykkur frá að ég byggi yfir… hverskonar aðdáendur eruð þið eiginlega?
Mér er spurn!
Er þetta kannski útaf því að það er mígandi langt síðan ég sagðist eiga leyndarmál (var samt í
Muniði þann 29.ágúst þessa árs.. þá fyrir u.þ.b 3 vikum síðan sagði ég frá því að hér hefði dottið inn svakalega gott veður og að við hefðum alveg skundað niður á strönd til að missa ekki af síðasta tækifærinu til þess. Í stuttu máli hefur verið berleggja-veður síðan og þessi mynd er ekki tekin í
Bara aðeins að tékka inn mínir ástkæru áhangendur. Fyrir ykkur sko, svo þið fáið ekki svaka áhyggjur af því að sá brunnur visku og hnyttni sem ég virðist búa yfir sé nú fyrir alvöru og lífstíð, tómur.
Neinei krakkar mínir, þetta er allt í ferli eins og meistari Guð segir, allt er eins og það á að vera.
Og þá á ég barn í síðasta bekk í grunnskóla. Hér heitir sá bekkur 9.bekkur. Hann á að sækja um framhaldsnám núna rétt eftir áramót. Honum fannst hvorki töff né kúl að ég hafi viljað taka mynd af honum á fyrsta skóladeginum á síðasta ári
Fallegar dætur á ég og sú eldri, þó ég segi sjálf frá, er frábær ljósmyndari! Sjáðu bara:
Ég held að það sé komið haust krakkar, í alvöru! Í fyrradag ætlaði ég varla að trúa mínu eigins nefi þegar ég fann haustlykt í loftinu. Ekki svo áberandi lykt en var nóg til að ég fékk haust á tilfinninguna.
Nóg um það.
Við fórum að sækja Frumburðinn á völlinn á föstudaginn. Ég reyndi auðvitað að festa
Fór út að labba með kroppinn í gærmorgun og heyrði á tal móður við son sinn, sem hefur verið svona 5 ára. Hún sagði: “ hver gang man vælger noget, fravælger man noget andet“
Eða: „Í hvert sinn sem maður velur eitthvað, hafnar maður einhverju öðru“.
Ég hef aldrei hugsað um þetta svona. Eða þú veist, ég
Allt í rétta átt í heilsunni og til að fagna því (eða til þess að staðfesta það) þá brá ég mér út af sófanum, út fyrir húsið og alla leið í metró niðurá Amagerbrogade. Beitan var nýju gleraugun mín.
Ég hef sagt það hér áður held ég örugglega, en það var orðið þannig í vetur einhverntíma
