Nú er komið að því dömur mínar og herrar. Nú skal skipt út garni í uppskrift! Hver hefur ekki lent í því að vilja prjóna eftir uppskrift þar sem uppgefið garn er allt annað en þig langar að prjóna úr? Þetta getur átt við ef þig langar að prjóna lopapeysu þar sem uppskriftin reiknar með t.d Léttlopa
14 ára. Hann fær bæði að kenna á því og njóta góðs af því að hann er alltaf tilraunadýrið í uppeldinu. Þú veist, því hann er fyrstur. Ég hef aldrei átt únglíng áður. Fyrir utan eitt skrens fyrir mörgum mánuðum síðan er þessi verðandi ungi
Ég skal nú bara segja þér afhverju lögreglumenn eru svona heitir. Það er útaf því að þeir eru í góðu formi, þeir eru í júniformi (það er bara eitthvað viðða, það er ómögulegt fyrir mig, gifta manneskjuna að útskýra það eitthvað nánar), þeir eru sterkir og hvernig á að útskýra það þeir eru hnífskarpir (svo
Daninn gengur fyrir annarri klukku en Íslendingurinn. Það er maður alltaf að reka sig á. Eða ekki beint reka sig á heldur að taka eftir.
Ég var á æfingu áðan og það var verið að ráðgera aukaæfingu á annan í hvítasunnu, þar sem það eru tónleikar bráðum.
Allir gátu komið en hjá einni var vandinn að hún
Ég er svo sein með þessar myndir, ég tók þær fyrir ýmist mánuði eða tveim vikum síðan, þegar ég ætlaði að segja frá því hve magnað mér finnst vorið vera á svo marga vegu. Hvernig á að lýsa því að það víbrar allt hér af komandi lífi? Allavegana. Best að koma þessu frá sér, þó
Við fengum heimsókn um páskana, karl faðir minn kom og heiðraði oss með nærveru sinni. Við gerðum hitt og þetta en áttum mest af öllu góða páska með góðum mat og samveru.
Ýmislegt þurfti að athuga og græja og gera. Bjútíbína les bók fyrir afa sinn
Mér finnst ekki leiðinlegt að gera prjónfestuprufu. Mér fannst það leiðinlegt, eða þar til að ég eyddi svakalegum tíma í að gera peysu sem enganveginn passaði því ég gerði ekki prjónfestuprufu.
Það er mikilvægt að gera prjónfestuprufu hvort sem þú ert að fara að prjóna beint eftir uppskrift eða ætlar jafnvel að breyta henni aðeins eða
Nú er ég frekar kvartin. Ég hef kvartað yfir mörgu og lengi yfir því að vera að drepast í kroppnum. Ég hef eiginlega ekki stoppað síðan ég var komin 12 vikur á leið með Bjútíbínu. Þá sá ég mér ekki annað fært en að éta ofan í mig eigin orð um það að það sé
Dömur mínar og herrar! Ég kynni hér garðaprjón, afar erfið tækni sem aðeins færustu prjónarar ráða við!
Djók. Það er lítið mál að prjóna garðaprjón og flest höfum við prufað það á einum eða öðrum tímapunkti í okkar skólagöngu. Ég man mjög vel eftir mínum handavinnukennara í Melaskóla forðum daga og græna kettinum sem við vorum
Fyrst ég hef ekki leyfi til þess að prjóna eða hekla fyrr en ég er búin að finna útúr þessu með munstrið á lopapeysunni sem ég er með á prjónunum, hef ég verið að finna hin og þessi góðu ráð á internetinu.
Að fundi dagsins:
Því ekki það. Allt sem þarf er dokka,
Ó mig auma! Ég hef gert fljótfærnismistök. Eiginlega er það þannig að ég byrjaði að prjóna þessa lopapeysu en án þess að hafa úthugsað munstrið fyrst.
Nú er ég byrjuð með þetta þema, sem mér finnst vera fallegt, en ég get ekki fyrir mitt litla líf ákveðið hvernig ég á að halda áfram með þetta í
Síðasta í því helvíti um hvað maður á að velja að leggja sér til munns, finnst mér eiginlega orðið eðlilegast að leggja sér til munns það sem hægt er að fá af því landi er maður býr í.
Ég veit náttúrulega og þekki vel hvað það er á Íslandi, þúst, fiskur, lambakjöt, rótargrænmeti (og náttlega allt
Ég trúi á Guð, æðri mátt og kærleikann. Fyrst ég er orðin allsber á þessu bloggi get ég alveg eins talað um það sem stendur hjarta mínu næst. Það er þetta. Guð/æðri máttur og kærleikurinn.
Um daginn lenti ég í óttakasti svakalegu, ég er ennþá að jafna mig. Dagurinn þar sem óttinn náði mér, var langur
… var það sem aðallega varð á vegi mínum til vinnu í dag. Menn í vínrauðum buxum og svo höfðu blessuð snuddubörnin misst snuðin sín á göturnar alveg hægri vinstri.
Öllum finnst óþægilegt að vera nakinn. Mér finnst ég stundum nakin þegar ég skrifa hér. Ég bara einhvernveginn get ekki skrifað um nema það sem vill
Í síðasta pósti, kafla 1 í litafræði, fyrir prjónara og heklara, fór ég yfir grunn atriði eins og litahjólið og hvernig litir spila saman.
Næst er kannski að íhuga hvar hægt sé að fá innblástur fyrir næstu litasamsetningar. Það er auðvitað misjafnt hverskonar litir og litasamsetningar það eru sem höfða til
Bíddu… er það að raða saman litum þegar prjónað skal eða heklað eitthvað sem örfáir útvaldir hafa sem meðfæddan hæfileika og við hin erum alveg bara í angistarkasti í garnbúðinni og hefðum sennilega frekar getað farið með öll erindi þjóðsöngsins, án þess að hika, heldur en valið t.d þriðja litinn við þessa tvo sem við vorum búin
Verður bloggið mitt lesið ef það eru engar myndir af börnunum? Þetta er svona eins og þegar maður eignast börn fyrst, þá hættir maður að vera til fyrir sínum eigins foreldrum, hættir að skipta máli og bara börnin fá athygli. Ég meina! Öhh! Það er ýkt geggjað ósanngjarnt!
Við erum ALDREI, og þá meina ég ALDREI
Ég hef aldrei þolað duftið sem kemur með í skálina þegar maður sturtar síðasta morgunkorninu úr pakkanum. Mér finnst það vera óþægilegt undir tönn, dreifist einhvernveginn útum allan munn og gerir morgunkornsskálina ljóta á að líta. Ég vil hafa morgun matinn bara svona klipptan og skorinn, ekki dreifðan í einhverri óreyðureglu.
Það er reyndar margt annað
Um daginn, sunnudaginn nánar tiltekið, héldum við svokallaðan fællesfödselsdag, eða sameginleganafmælisdag fyrir Fagra og 5 aðra krakka í bekknum hans.
Mér finnst þetta sniðugt fyrirkomulag og þó svo að ég hafi kvartað oft og mörgum sinnum undan öllu þessu fælles-öllu, þá hafði ég saknað þess.
Það er þá haft þannig að það eru bara 4 barnaafmæli á
