Ég er svo sein með þessar myndir, ég tók þær fyrir ýmist mánuði eða tveim vikum síðan, þegar ég ætlaði að segja frá því hve magnað mér finnst vorið vera á svo marga vegu. Hvernig á að lýsa því að það víbrar allt hér af komandi lífi? Allavegana. Best að koma þessu frá sér, þó þetta líti ekki svona út akkúrat núna. 
Ég er svo hrifin af þessum fallegu hvítu blómum sem koma á einhver tré hér útum allt. Ég myndi segja að þetta sé fyrsta táknið um að það sé komið vor. Mér finnst eins og á Íslandi sé það svona ljósgrænn litur, en hér kemur eiginlega hálfpartinn hvítt og gult fyrst. Þetta stendur furðu stutt yfir, í dag má maður hafa sig allan við að fá þessi blóm ekki uppí sig, þau eru á ferð og flugi. Ég er amk fegin að vera ekki með frjókornaofnæmi.
Þessi misskildi eitthvað hvert allir voru að fara. Greyið. En hans verður minnst með hlýhug.
Garðyrkjustöð Félagsbúsins í startholunum. Núna er allt orðið mun bústnara og útlit fyrir ber, bláber, sólber og rifsber í kannski hálfa sultukrukku, sé þeim öllum blandað saman.
Og svo þessir. Þessir eru uppáhaldið mitt. Ég tók myndina af brú sem er þarna yfir. Þetta fuglapar hefur 4 unga. Þeir eiga heima í hreiðri á vatninu sem liggur við húsið sem við búum í. Dásamlegt að fylgjast með þeim, ýmist á ferðinni þarna eða hinum megin við vatnið, eitthvað að fá sér í gogginn eða vera undir vængnum hjá mömmu sinni í hreiðrinu meðan pabbinn fer og sækir eitthvað æti.
Við Fagri sáum síðan um daginn önd sem hafði 14 unga með sér, þeir voru á leikvellinum hér fyrir utan, auðvitað fara allir andarungarnir á leikvöllinn. Hehe.
Leave A Comment