Stærsti gallinn við að vera sjálfstæður atvinnurekandi er klárlega sá að ef kona sjálf eða eitt barn verður lasið þá er enginn og þá meina ég bókstaflega enginn til þess að framkvæma það sem þarf að gera. Það er eiginlega verra.
Bjútíbína er veik, ekkert mikið en nóg til þess að enginn svaf í nótt og
Dularfull mynd ekki satt?
Ég er svo hrifin af því, engar nýjar fréttir, að það er alltaf fullkomin litasamsetning í náttúrunni. Alveg sama hvaða veður er. Grasið, eða sefið þarna passar alveg jafn vel við gráan himininn og dökkbrúnu stráin í þessu verðri eins og þegar það er blár himinn og sól.
Í dag er grátt og blautt veður. Allur snjórinn farinn, sem er vel, en allt er grátt og blautt.. og vindasamt.
NEI! Hva! Hélstu að ég ætlaði að fara að mála mynd af mér með orðum þar sem ég sæti í glugganum með tárin lekandi niður báðar kinnar, svona þannig að þau fara undir á undirhökuna
Það kemur tími í lífi hverrar konu að hún verður að standa fyrir framan spegilinn og segja „nú er nóg komið“. Var ég búin að segja ykkur að ég hef kvíða? Ábyggilega. Var ég búin að tala um hvað mér finnst kvíði vera glatað orð? Var ég búin að nefna að íslenskan er eitthvað svo agnarsmátt
Ég er þegar byrjuð að vinna eins og V I N D U R I N N í að prjóna úr öllum kílóunum að garni sem ég á. Þetta er fyrsta peysan. Hún er úr léttlopa og er til sölu. Já krakkar mínir, ég opnaði Etsy búð í gær, þar er ein vara
Það var síðan bara ekkert mál að hafa sig í sund. Ég get alveg bitið hluti í mig og get alveg haft mig af stað s.s. Fór meira að segja líka þó svo að Bjútíbína hafi fengið mjög óvægt frekjukast (NOT) hér í morgun og seinkað mér um að minnstakosti klukkutíma.
Ef ég hefði verið löt
Gleðilegt nýtt ár allir saman. Við áttum hér góða jólahátíð og áramótin voru ljúf í faðmi okkar sjálfra. Fengum hingað Jóhannes mág minn um jólin og erum sammála um að það væri leiðinlegt eyða jólunum „bara“ við, þ.e að fá engan í heimsókn til að njóta jólanna með eða fara eitthvað sjálf.
Hvernig á ég að
Hér er nú svo heitt að ég á alveg eins von á því að ég muni heyra lömb jarma og sjá litla andarunga rölta sér í bað á eftir mömmu sinni hér innan skamms. 11 stiga hiti var það heillin í Kóngsins í dag. Það er samt ekki heitt, heitt, það er alveg úlpuveður, en
Þessi maður! Þetta barn!
Aftur þetta barn! Hún sýndi því engan áhuga að fletja út né éta piparkökudeigið. En fann hinsvegar perlurnar og gerði mikinn og stóran skurk í að fletja þær út og glasa þær af borðinu og beint niður á gólf..
Eins öruggt og að það kemur á endanum 24.desember á hverju ári, þá er jafn víst að í enda árs, um það bil 10 dögum fyrir lok þess hellist yfir mig mikil sjálfsbetrunarþráhyggja.
Kannski er það útaf því að í desember er dimmast, kaldast og erfiðast að vera til að ég fæ óstórnlega löngun til þess
Hér er eiginlega samt ekki vetur sko. Það er eiginlega frekar mjög dimmt haust. Um daginn, já, í eintölu, kom frost. Ok, ok, það var ekki alveg frost, heldur rétt niðri við núllið. Já.. altsvo, mér leið samt eins og mér hefði verið hent í frystikistu og hef, af líkamlegu sjokki síðan þarna á mánudaginn,
Við gerðum víðreist í dag. Við sem aldrei förum spönn frá rassi stigum uppí lest og tuðruðum beint yfir til Svíþjóðar, Malmö nánara tiltekið.
Ok, ok.. ég veit að það er næstum því varla hægt að tala um útlanda ferð í þessu samhengi en við vorum nú samt í öðru landi með öðrum peningum og öðru
Það er bara þessi aldur, sem Bjútíbína er á, sem er svo skemmtilegur. Hún er með allskonar æfingar í sturtunni, eða tút tút eins og hún vill meina að þetta séð kallað. Þarna situr hún jú ofan í annarri fötunni og með hina sem hatt, en ekki hvað, og svo með eitthvað vatnsleikfang í kjöltunni.
Nújæja krakkar mínir. Bjútíbína var eiginlega búin að hafa það mega skítt, þá í kringum tímann þar sem við fórum uppá sjúkrahús til að láta athuga með dömuna. Fór það svo þannig að þó það hefði átt að hringja í okkur á föstudegi með niðurstöður úr prufum, og ef ekki yrði hringt þá væri allt
Hugsanir fólks eru ekki ekkert. Skilurðu mig? Það er deginum ljósara að jákvæðni elur af sér jákvæðni og bjartsýni og neikvæðni elur af sér neikvæðni og svartsýni. Það eru allir sammála um það.
Fólki sem líður eitthvað mis er hvatt til að vera jákvætt einmitt útaf því að það er satt og sannað að jákvæðni og
… er hvernig Bjútíbína telur.
Ég er leið yfir því sem gerðist í Frakklandi í gær. Ég er líka leið yfir öllu fólkinu sem er á flótta hingað í áttina að okkur, sérlega útaf því að ég held að því líði eins og þeim sem ákváðu 11.september 2001 að hoppa út um glugga í brennandi byggingu,
Tréleikplássið er eitt af mínum uppáhalds stöðum hér í Kaupmannahöfn. Reyndar er ég mjög hrifin af öllum leikplássunum hér. Það er sannarlega ýtt undir ímyndunaraflið. Mörg leikpláss hafa trampólín, það er með eindæmum gaman. Á tréleikplássinu, sem er hér rétt hjá, er svona renniróla. Ég veit náttúrulega ekkert almennilega hvað svona róla heitir en hjá
Það er þekkt þegar það verður ótrúlega mikil þögn alltí einu á heimili þar sem smábarn er við völd. Það var þögn alveg í dágóða stund meðan Bjútíbína ordnaði spilaskápinn okkar.
Spilaskápinn heimsækjum við reyndar mjög sjaldan. Það hefur einhvernveginn ekki legið mikið fyrir okkur að spila. Mér finnst það ekki leiðinlegt, síður en svo, en
Aldrei er ein báran stök. Ef ein mígur, míga allar. Fyrr má nú rota en dauðrota.
Þetta eru allt sannar fullyrðingar og það er líka þessi: á mannfólki vex hár.
Já ég veit. Ég er alltaf að tala um hár, en það er heldur ekkert skrítið. Við erum jú fjölskyldan með hárið. Ekkert barn er fætt án
Stundum mætti ímynda sér að heilasellurnar í heilanum á mér væru með fætur, sem þyrftu að ganga um í svakalega þykkri og stífri karamellu. Erfitt mætti ætla.
Útaf því að ég er með karamelluheila þá sá ég, þegar ég var að sækja myndir fyrir þennan bloggpóst að ég hafði sótt myndir, ekki bara einusinni heldur tvisvar,
