Ef mér reiknast rétt til þá hef ég verið á leigumarkaðnum í 7-8 ár. Það er langur tími, en svosem aldrei verið vandamál (tala ekki um leiguverð) fyrr en við fluttumst á Ísland í apríl 2011. Við erum jafn mörg og þegar við fórum út en meðlimir eru orðnir plássfrekari. Einkarými erfingjanna fer ört stækkandi
Einn af erfingjum krúnunnar
Nei.. ég veit sko ekkert um börn, þó ég hafi meira að segja reynsluna af því að hafa verið eitt, þekkt aðra í sama ástandi og þrátt fyrir að eiga þrjú stykki.
Þau stækka svo fljótt.
Our greatest fear is not that we are inadequate but that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that frightens us. We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, handsome, talented and fabulous? Actually who are you not to be? You are a child of God. You playing
Ég hef sagt það áður og segi það enn.. reyndar um hver einustu jól og hvert einasta vor. Ég digga ekki allar þessa skólaatburði.
Ef einn á þrjú börn í skóla, tónskóla og íþrótt reiknast mér til að maður verði að mæta á:
Myndin er sviðsett, enda myndi mér aldrei vera hleypt í að taka mynd af hinu ástfangna pari.
Ef ég á orðið tengdadóttur, fara þá ekki allir foreldrar vorir að fá svona langafa/ömmmu tremma? Finnst ykkur furðulegt að spá í þessu?.. gæti verið veruleikinn eftir 5
Í tilefni af því að ég gerði stólpagrín að samborgurum mínum sem þeysa um götur Reykjavíkurborgar í neofrenhjólagalla, í hágulu vesti frá vegagerðinni og hjóla eins og þeir séu í Tour De France, lenti ég í óþarfa í morgun.
Ég var á leiðinni frá morgunyogaæfingunni og
Mér finnst alveg bráðfyndið hvernig fólk hjólar hér í borg. Ég er glöð yfir að það eru alltaf fleiri og fleiri sem eru bara að ferðast á milli staða, frá heimili að vinnu og svona, þú veist, bara í venjulegu fötunum sem þeir eru síðan
Og þegar konan var búin að vera allan liðlangan laugardaginn við þvotta, afþurrkun, ryksug og skúr og var ánægð með að nú væri þessi bévítans þrifadagur brátt á enda hlakkaði hún mikið til að hafa það náðugt um kvöldið. Jafnvel, hugsaði hún með sér, að í kvöld gæti verið kvöldið sem hún og Eiginmaðurinn myndu
Eg hef saknað bloggsins míns, já það er bara þannig. Enda er þessi sjálfsævisaga, skrifuð um leið og hún gerist, stór partur af mér, og alveg rífandi skemmtileg.
Veit ekki afhverju mér finnst ég ekki getað skrifað neitt. Varla að ég trúi því að ég sé með rithöfundastýflu, nú, þar sem ég er ekki rithöfundur.
Það sem
Börnin á Félagsbúinu eru alveg hætt að gera nokkuð sniðugt. Þau eru hætt að gera sæta hluti sem hægt er að taka myndir af og liggur við missa vatn yfir. Ógisslega einhæf ræða sem þarf að halda yfir þeim. Hún hljómar sirka svona:
Gakktu frá fötunum þínum, taktu til, gakktu frá, finndu til dótið þitt, gakktu
Ég er svo heppin að fá að fara eins oft og ég vil að æfa yoga, í rými með öðrum sem æfa líka yoga. Í yogasalnum er enginn dómari hvorki innra með mér né í öðrum. Og engir speglar. Ekki að mér finnist eins og
Falleg rödd, fallegt lag, fallegur boðskapur.
Það þýðir ekki að vera fangi sinnar eigin tilveru með því að bíða og vona að stjórnvöld, búðarekendur eða bensínsalar komi til móts við þarfir okkar. Enda líka hverjar eru þarfir okkar?
Best að taka bara litla æfingu í að vera sáttur, breyta því sem þarf að
Það er alltaf svo mikið að gera á vígstöðvum Félagsbúsins að ég fékk hingað áður óþekkt vinnuafl. Það er hundurinn Bjartur. Hann er einn sá sætasti í bransanum og verður aðalhlutverk hans að vera sætur og láta leika við sig. Hann passar fullkomlega inní fjölskylduna, nefnilega útaf því að við erum öll svo sæt og
Fyrst ber mér að nefna, í þessu væntanlega flutningsuppgjöri, að ég og við reyndar bæði erum stórlega kát yfir allri hjálpinni sem við höfum fengið, bæði í sjálfum flutningnum og líka eftir flutninginn. Líka í bílleysinu, sem er reyndar ekki á enda, ég held áfram að bíða og vona að vor bíll komi til okkar
Afhverju ég grenja alltaf þegar ég heyri klassíska músík (sérlega spilaða af sinfóhljómsveit eða píanóleikara) eða sit í kirkju og stundum þegar ég geri yoga er útaf því að allt þetta færir fólk saman, inniheldur kærleika og einhverja yfirnáttúrulega tilfinningu sem ég get ekki lýst.
Mest af tárunum fara í að vera í blissinu (alsæluástand) en
Fannst ég orðin meira fullorðin í morgun þegar ég heyrði frumburðinn góla „ég er farinn!!“ og rjúka út í sinn dag á undan öllum öðrum ….eitthvað svo tilbúinn. Og hvað?.. er hans líf, eins og hann á eftir að þekkja það, þá byrjað? Hans líf þar sem ég gegni ekki öðru hlutverki en að vera
Píanóið fagra sem ég sakna
Gaf píanóið og fékk uppþvottavél í staðinn. Ekki frá þeim sem ég gaf píanóið heldur frá Alheiminum sjáðu til. Afhverju ekki bara að stóla á það að gefa það sem maður þarf að gefa og treysta að maður fái gefins
Skap mitt í dag líkist veðrinu í dag. Fyrir því eru margar ástæður, alvöru og líka bara eitthvað drasl. Maður verður að vera í fúluskapi suma daga, annað gengur nú ekki. Og ekki ætla ég að ætlast til þess af sjálfri mér að vera organdi
Já ég er sko fanatísk á reykingar. Finnst þær hinn mesti ósiður og bara hreinn viðbjóður.
Vissir þú t.d að það eru um 4000 efni í sígarettu? Ertu að spá?.. 4000.
Það vita þetta allir í dag, þá að reykingar eru óhollar. En vissirðu að það er
Ég er afburða léleg saumakona. Ég hef gert tilraunir til þess að sauma bæði föt og líka sauma út. Mér gengur ekkert í þeim fræðum. Ég er að spá hvort það tengist vangetu minni til þess að sníða mér stakk eftir vexti.
Eins og alþjóð veit (því ég er þekkt og fræg) þá er ég framkvæmdasafnari.