Mér finnst, fyrst konur eru það tillitssamar við meðmanneskjur sínar, að vera í einhverju nærhaldi sem heldur aftur af brjóstunum og geirvörtum sem eru óvenju upp með sér, að þá eigi menn líka að vera í einhverjum aðhalds nærfötum. Sérstaklega ef þeir velja að vera í hjólabuxum þegar þeir fara út að hlaupa.
Mér finnst beisikk
Ég hef lengi (eiginlega alltaf) verið alveg bara.. vó!! hvaðan kom ég eiginlega??!? Hefur alltaf liðið eins og sauðnum í skrattalæknum. Eins og ég hafi verið bara aleitt epli einhversstaðar og ekkert eplatré í sjónmáli. Bara eins og ég væri fjaðralaus fugl, sem engan vin á (birds of a feather flock together: sækjast sér um
Ég er ekki frá því að öll nýbyggð hús, kannski frá 2007 eða eitthvað, hér á Amagar og Íslandsbryggju allavegana ,séu með eins eldhúsi, eins parketi og eins baðherbergi. Allar íbúðirnar eru eins uppbyggðar.
Sem sagt það er opið svæði fyrir eldhús og stofu og herbergin út frá því. Iðulega í 3 herbergja íbúð, eru herbergin
Það er ferlega taugatrekkjandi að vera með fælni. Fólk með fælni getur verið rosalega heft. Ég veit að það eru margir sem þjást af svona. Og hafa gert það allt sitt líf. Þetta er auðvitað eitthvað sem fólk lifir með, ef það lifir það af.
Þetta getur nefnilega verið spurning um líf og dauða. Það er
Um daginn var ég að urlast yfir því að svo ótrúlega títt í yogasalnum heyrir maður kennarann fleygja fram þessum frasa “ practice, practice, practice and all is comming“. Þar hljóp í ég stuttu máli yfir það að ég hafi það eiginlega á tilfinningunni að í yogakennaraheiminum sé töff að segja þetta, þetta
Hér er s.s vinur minn á kanalnum. Þessi hefur gert sér hreiður úr gömlum stráum, sést betur hér en í vidjóinu sem ég setti inn um daginn :)
Búnglingurinn átti afmæli um daginn, þann 24.apríl og gekk í
Röð, hehe, pósta um geðveiki. Það er spennandi lestur. Þetta er nú mitt blogg og ég skrifa það sem mér sýnist hverju sinni. Það er allt í lagi.
Ég var að segja frá því að ég væri með fælni. Mér líður í alvöru eins og enginn hafi vitað hvernig mér leið. Ég sagði ekki neitt um
Hér í sjónvarpinu eru þættir um andleg vandamál, þegar fólk er lasið á andlegu hliðinni. Núna er verið að tala um fólk sem hefur misst sér nákomið fólk sem ekki hafði það gott. Síðast var þáttur um börn sem eru kvíðin, óttaslegin og ómöguleg að mörgu leiti.
Það er að mörgu leiti erfitt að koma orðum
Ég hef ekkert gaman að því að borða. Ég hef heldur ekki gaman af því. Mér finnst ekki gaman að elda og mér finnst ekki gaman að borða. Ég fæ ekki vatn í munninn við tilhugsunina um einhvern sérstakan rétt. Mér finnst hinsvegar ekki þægilegt að vera svöng eins og ég er núna og vilja
Kommon.
Ef ég vil að Eiginmaðurinn hlusti af ákefð og ræði við mig mikil vægi yoga, garns, heklverkefna og alls þess sem mér dettur í hug að tala um, verð ég þá að hlusta á hann röfla um fótbolta?
Er engin undankomu leið?
Þrettándinn (fyrrv. Búnglingur) lætur líka dæluna ganga um fótbolta eiginlega allan daginn.
Þarf ég?
Belað gott veður í dag. Alveg til fyrirmyndar eiginlega. Ég er bara svo æst í að vídjóblogga að hér er annað vidjó!
Ég er bara sturlað hrifin af því að taka upp það sem ég er að gera bara þá það er að gerast.
Jása. Ég hefi spennandi hluti framundan í mínu lífi. Ég hlakka auðvitað
Vidjóblogg! Ég sá fítus í símanum mínum þar sem ég gegnum wordpress appið ég get tekið vidjó! Nú verður ekki aftur snúið. Ég get að vísu ekkert upplódað vidjóinu frá símanum svo ég þarf að setja það í tölvuna fyrst, svo á youtube og svo hingað inn.
En allt fyrir ykkur!
Ég
Þrátt fyrir alvarlega hræðslu um að ég myndi missa vitið þá gerðist það ekki, sbr. síðasta póst. Ég hélt viti enda er ákvörðun tekin um að vera nasista móðir alltaf tekin í einhverskonar geðbilunarham. Hann stóð nú stutt yfir og ég var aftur ég sjálf eftir smá.
En ég hugsa samt mikið um það hvernig á
OK! Kræst.
A) Á ég að gefast upp, fara að grenja og láta þennan krakkalýð sjá um sig sjálfan, vera ólærðan, óþrifinn og illa kurteisan, eða..
B) ..breytast í farking nasista móður og vera hötuð. Já, hötuð! Og það yrði aldrei gaman með mér, aldrei.
Ef ég vel kost A, þá myndi sennilega læðast að mér einhverskonar sorg
Ég er búin að breytast í einhverskonar frystisnilling. Alveg þar til núna hef ég ekki verið neitt sniðug í að frysta, en ég get lengi á mig blómum bætt.
Ég veit nú ekki hvað veldur, upplýsingaleysi líklega, en mér datt ekki einusinni í hug að búa til ávaxamauk (annað en stappaðan banana) handa eldri þremur þegar
Ég var svo þung á meðgöngunni að ég er með eftirköst í fæti. Ég hef reyndar alltaf bætt á mig 20-30 kg þegar ég hef gengið með börn. Þegar ég gekk með þennan rétt tæplega 13 ára varð ég einmitt yfir 100kg, alveg að springa af bjúg, með tótallí kringlótt andlit og tær eins og
Við erum í þessum töluðu að horfa á mynd í sjónvarpinu. Útaf því að ég er með manflu af verstu gerð (s.s 3 kommur og er allllllveg að d r e p a s t, enginn hefur verið svona lasinn, og jú apparentlí geta konur fengið manflu) þá er bara verið að horfa á mynd
Ok! Lets face it! Ég á ekki auðvelt með að sleppa tökunum á hlutunum. En ég er komin með svo óheyrilega mikið leið á eigin rödd að ég er alveg að fara yfir um. Ég gæti alveg hugsað mér að fara í klaustur og tala ekki fyrr en árið 2024 og þá bara við þannn
Ég hef verið að sakna þess undanfarið að krakkarnir eldri tveir geti dundað sér. Sennilega er það eðlilegt að þau hætti að dunda sér daglangt og kannski lengur en það við að láta playmo kalla eða barbí dúkkur tala saman og gera það sem ímyndunaraflið býður uppá.
Kannski spila þau of mikið tölvuspil. Ég held samt