Er þetta það, er þetta það, er þetta það???  Það eina sem ég er verulega góð í í eldhúsinu er að steikja pönnukökur. Nú kom í ljós að amma mín bakaði svokallaðar blúndu pönnukökur. Ekki veit ég nákvæmlega hvað það er en er spurn hvort

Vona að það hafi ekki misskilist að ég væri nokkuð hætt að blogga en undan farið hefur bara verið svo mikið að gera sjáðu til. Til dæmis skveruðumst við Örverpi til Íslands til að jarða ömmu vora og langömmu. Hann var súper spenntur að komast loksins…looooksins í flúmaskín.

Ótrúlega vinalegan fugl hittum við eiginkonan í garði um daginn. Fuglinn var píííínulítill og var ekki feiminn við að koma …eiginlega of nálægt.

Verst ég er ekki viss hvað garðurinn heitir en hann er ótrúlega fallegur..reyndar

Nú er ég flutt enn einusinni með bloggið og búin að sameina bæði þau sem ég var með.

Í mínum heimi er það þannig að ég hef fullt leyfi til að skipta um skoðun eins oft og ég vill. OG hananú.

Héðan í frá má mig finna hér á skritin.is

Góðar stundir.

Já..vældu meira..!

Það er ekkert grín að vera fröken Stín skal ég þér segja. Í stuttu máli hélt ég hér í margar vikur að ég væri í alvöru að drepast. Kvíði, óregla, fúllyndi, erfiðleikar við að vinna, hjóla og ganga upp stiga, almennir líkamsverkir og umfram

Mín börn eru töffarar. Ég keypti kaskett (derhúfu) handa Örverpinu hinu danska um daginn. Á derhúfunni voru föst sólbgggrriilller. Hann var svo ánægður blessaður að hann svaf með þetta. Hann var því ekki lítið sár (grét eins og einhver hefði bara látið lífið) þegar hann

Tek stundum kipp í elhúsinu. Líkist stundum spassakasti á alvarlegu stigi, amk miðað við útgang eldhússins ..já eða alls heimilisins eftir kastið. Nú, um daginn tók ég einmitt eitt kast og gerði laxa fiskibollur, alveg mígandi góðar, frá grunni (já..þú veist, bjó til fiskdeigið). Bakaði

Skemmst er frá því að segja að Frumburðurinn er kominn heim.

Lengri saga er að ég var með hraði ættleidd af japönskum hjónum á flugvellinum hér í Kóngsins Köben. Það var þannig að ég fór að taka á móti minni fögru eiginkonu þegar hún kom frá hinu fagra Íslandi til hinnar fögru Kaupmannahafnar. Ég sat í

Ég sverða.. ég get ekki.

Mér er mein illa við eftirfarandi: að viðurkenna veikindi, að viðurkenna þreytu, að viðurkenna ósigur, að geta ekki.

En ég GET ekki þurft að fara á fætur hér klukkan 06:00 og komast ekki heimtil mín aftur fyrr en um eða eftir 00:00

Ég er í sögulegu þyngdar hámarki og hef verið síðan um miðjan janúar. Alveg jafnlengi hef ég verið pirruð yfir því ástandi. Kom reyndar í ljós að eitthvað minor líkamsástand hefur áhrif þar á en er núna í meðhöndlun til leiðréttingar.

Ég hef aldrei þurft að

við erum alveg að missa okkur í skemmtilegheitum í vefmyndavélinni. Maður lifandi hvað þetta getur verið pípandi fyndið. Þarna skartar Örverpið sólbrillum sem keypt voru á hann í öryggisskyni, það er jú ekki ´áhættulaust að hjóla hér í borg meðan sólin

Í dag er fyrsti í áti útá svölum. Hálfkaldir afgangar voru á boðstólum í gærkvöldi og nýkreistur safi úr appelsínum, eplum, engiferi og gulrótum. Þetta allt saman rann ljúflega niður í sólinni á svölunum í gær.


Ég er búin að geta lagt mig í tvo daga í röð á svölunum í sólbaði. Það er þetta

Seint um kvöld sit ég hér og hugsa. Reyndar er ég búin að hugsa örugglega síðan ég var núll ára. Mikið lifandis ósköp næ ég að hugsa mikið. Það eru allskonar hugsanir en í dag mest um það hvernig líf mitt á að vera.

Það var fyrir níu árum,
að ég kvaddi bjúg með tárum,
19 kíló af mér láku
hraðar en í verstu hláku
hjúkkur og faðir  mig áfram ráku.

Fyrir utan biðu ömmur
kaffi hafði sett á könnur
enn ein sjúkrahjúkku píkan
sem áhuga hélt ég hefði slíkan
á að kíkjá fylgju líkan.

Og svo

Sá sem sofnar alllstaðar… hann sofnar bara þar sem hann er sá sæti. Daginn áður hafði hann sofnað á böglaberanum á hjólinu mínu, lagði bara hausinn á hnakkinn og svo hengu bæði hendur og fætur niður eins og ef hann væri hengdur upp á rassvasanum.

Í

Mér finnst ekkert í lagi að stela hjóli.  Held það sé almennur misskilningur hjá Íslendingunum frábæru öllum sem hér búa að það sé í lagi að taka bara hjól, hvar sem er. Það er tvennt í þessu. Hér eru merkt hjól sem á að

Ég er að reyna að kreista uppúr mér eitthvað til að skrifa. Held mig langi til að tala um hvað það er fáránlegt hvað ég duga stutt. Það var í gær að ég gafst uppá að vera leitandi eftir sambandi. Staðreyndin að ég var einusinni

Ég er alvöru bústýra… Ég er Bústýra allra tíma. Ég er svo mikil bústýra að ég bauð öllum einsetu mönnum sem ég þekki í þessari borg að borða með mér á föstudagskvöldið síðasta. Þeir voru reyndar bara tveir og annar þeirra er reyndar enginn einsetumaður.

Nú hef ég setið dágóða stund fyrir framan skjáinn og er í sömu stöðu og ringlaður rithöfundur á kaffihúsi í Suður Frakklandi… s.s það er eitthvað sem ég vill segja en kem því ekki á blað. Það er heldur ekki vegur fyrir mig að útskýra

Þér á Íslandi kann að þykja það undarlegt að ég sé að hugsa um bikní akkúrat núna á þessum merkilegu tímum eldgosa og annarrar ókyrrðar. Ástæðan er jú að sumar er alveg á næsta leiti hér hjá mér. Vömbin á mér er líka á næsta