Ég sverða.. ég get ekki.

Mér er mein illa við eftirfarandi: að viðurkenna veikindi, að viðurkenna þreytu, að viðurkenna ósigur, að geta ekki.

En ég GET ekki þurft að fara á fætur hér klukkan 06:00 og komast ekki heimtil mín aftur fyrr en um eða eftir 00:00 sama dag.. og líka þannig daginn eftir. I CAN’T DO IT.  Reyndar líka fáránlega seinn vinnudagur á miðvikudaginn. Og hvað hefur þetta verið svona í hvað marga mánuði.. það er farið að nálgast ár. … ÁR.

Mér liggur við að sitja hér og vola yfir komandi dögum. Það er ekki  árið 1700, ég ætti ekki að þurfa að vinna svona mikið og ég ætti ekki að þurfa að vinna svona ýkt mikið. Ég get ekki, frekar en hin anna sömu Þinghús ár verið í 100% námi, yfir 50% vinnu.. plús alla vef vinnuna sem hrúgast inn, haldið heimili og fjölskyldu, ætlað að eiga mér líf og hafa tíma til að fara í sturtu.

Mér er illt í kroppnum, ég hef of mikið að gera. Hvað í ****** á ég að gera í því. Ekkert virðist vera þarna sem má missa. Ekki segja við mig að hætta í tónskólanum, hann gefur mér líf, það er eins og að hætta áskrift af glanstímaritinu þegar maður þarf að fara að spara.. hvað gerir fjandans 500kall á mánuði..? Og ekki get ég hætt að skúra.. það gefur mér líka líf, í formi fés. Ekki get ég hætt í skólanum… ég er jú þar af ástæðu og svo yrði ég nú aldeilis af öllum námslánunum og ekki get ég hætt í fjölskyldunni eða hætt með börnin… eða hætt að fara í sturtu.

Þetta er alger flækja og ég veit ekkert hvað ég á að gera. En það sem ég er búin að gera eða ekki gera er að ég er ekki búin að éta nammi núna í 2 daga.. ekki einusinn eitt kex Upphrópunarmerki.