Eg hef saknað bloggsins míns, já það er bara þannig. Enda er þessi sjálfsævisaga, skrifuð um leið og hún gerist, stór partur af mér, og alveg rífandi skemmtileg.
Veit ekki afhverju mér finnst ég ekki getað skrifað neitt. Varla að ég trúi því að ég sé með rithöfundastýflu, nú, þar sem ég er ekki rithöfundur.
Það sem
Börnin á Félagsbúinu eru alveg hætt að gera nokkuð sniðugt. Þau eru hætt að gera sæta hluti sem hægt er að taka myndir af og liggur við missa vatn yfir. Ógisslega einhæf ræða sem þarf að halda yfir þeim. Hún hljómar sirka svona:
Gakktu frá fötunum þínum, taktu til, gakktu frá, finndu til dótið þitt, gakktu
Ég er svo heppin að fá að fara eins oft og ég vil að æfa yoga, í rými með öðrum sem æfa líka yoga. Í yogasalnum er enginn dómari hvorki innra með mér né í öðrum. Og engir speglar. Ekki að mér finnist eins og
Falleg rödd, fallegt lag, fallegur boðskapur.
Það þýðir ekki að vera fangi sinnar eigin tilveru með því að bíða og vona að stjórnvöld, búðarekendur eða bensínsalar komi til móts við þarfir okkar. Enda líka hverjar eru þarfir okkar?
Best að taka bara litla æfingu í að vera sáttur, breyta því sem þarf að
Það er alltaf svo mikið að gera á vígstöðvum Félagsbúsins að ég fékk hingað áður óþekkt vinnuafl. Það er hundurinn Bjartur. Hann er einn sá sætasti í bransanum og verður aðalhlutverk hans að vera sætur og láta leika við sig. Hann passar fullkomlega inní fjölskylduna, nefnilega útaf því að við erum öll svo sæt og
Fyrst ber mér að nefna, í þessu væntanlega flutningsuppgjöri, að ég og við reyndar bæði erum stórlega kát yfir allri hjálpinni sem við höfum fengið, bæði í sjálfum flutningnum og líka eftir flutninginn. Líka í bílleysinu, sem er reyndar ekki á enda, ég held áfram að bíða og vona að vor bíll komi til okkar
Afhverju ég grenja alltaf þegar ég heyri klassíska músík (sérlega spilaða af sinfóhljómsveit eða píanóleikara) eða sit í kirkju og stundum þegar ég geri yoga er útaf því að allt þetta færir fólk saman, inniheldur kærleika og einhverja yfirnáttúrulega tilfinningu sem ég get ekki lýst.
Mest af tárunum fara í að vera í blissinu (alsæluástand) en
Fannst ég orðin meira fullorðin í morgun þegar ég heyrði frumburðinn góla „ég er farinn!!“ og rjúka út í sinn dag á undan öllum öðrum ….eitthvað svo tilbúinn. Og hvað?.. er hans líf, eins og hann á eftir að þekkja það, þá byrjað? Hans líf þar sem ég gegni ekki öðru hlutverki en að vera
Píanóið fagra sem ég sakna
Gaf píanóið og fékk uppþvottavél í staðinn. Ekki frá þeim sem ég gaf píanóið heldur frá Alheiminum sjáðu til. Afhverju ekki bara að stóla á það að gefa það sem maður þarf að gefa og treysta að maður fái gefins
Skap mitt í dag líkist veðrinu í dag. Fyrir því eru margar ástæður, alvöru og líka bara eitthvað drasl. Maður verður að vera í fúluskapi suma daga, annað gengur nú ekki. Og ekki ætla ég að ætlast til þess af sjálfri mér að vera organdi
Já ég er sko fanatísk á reykingar. Finnst þær hinn mesti ósiður og bara hreinn viðbjóður.
Vissir þú t.d að það eru um 4000 efni í sígarettu? Ertu að spá?.. 4000.
Það vita þetta allir í dag, þá að reykingar eru óhollar. En vissirðu að það er
Ég er afburða léleg saumakona. Ég hef gert tilraunir til þess að sauma bæði föt og líka sauma út. Mér gengur ekkert í þeim fræðum. Ég er að spá hvort það tengist vangetu minni til þess að sníða mér stakk eftir vexti.
Eins og alþjóð veit (því ég er þekkt og fræg) þá er ég framkvæmdasafnari.
Flutti í gær.
Er svo heppin að til okkar komu pabbar, bróðir, synir, frændur og vinir, allt menn og báru dótaríið niður og út og svo inn á nýja staðnum.
Ég ELSKA að hafa karlmenn í mínu lífi. Mér finnst þeir sterkir og úrræðagóðir. Þægilegir í umgengni og mér finnst ég vera ótrúlega heppin að geta kallað
Ég er svo mikil almúga manneskja að ég hef þurft að finna uppá mínum eigin listamannsnöfnum sjálf. Þar sem ég er nýlega orðin fullorðin hef ég ákveðið að bera til grafar listamanninn sem hefur síðan árið 2002 kallað sig Nittu. Nitta hefur þjónað mér vel, en nú er kominn tími á eitthvað annað.
Auðvitað verð ég
Einmitt.. svona litur þetta nefnilega út þegar fólk er að standa í flutningum..
Já já, allt dótið aftur í kassa. Hvernig nenni ég þessu?
Nenni þessu á fyrirheitum um betri íverustað og vonandi í lengri frekar en skemmri tíma.
Vegna þessara fyrirætlana og útaf því að íbúðin
Back to school to prove to dad I’m not a fool..
Sest á skólabekk í þúsundastaskiptið í mínu lífi. Ætli þetta verði alltaf svona? Ég hef sest inní sama framhaldsskóla, 10 árum síðar en ég gerði aðra tilraun til að mennta mig til stúdents. Í millitíðinni er ég jú búin að setjast í annan framhaldsskóla þar
Þó að ég sé að fara að læra nudd er ég aldeilis ekki hætt að vefa vefsíður. Síður en svo. Hér gefur t.d að líta vefsíðu fyrir Kjöthornið á Hvammstanga. Ég hef allt of mikið talað um hvernig allt virkar í hausnum á mér en
Eða nýja.. ég hef aldrei haft neitt mottó áður. Ég hef heyrt mörg góð og gild mottó og milljónhundruð frasa sem meika fullkominn sens. Ég hef ekki náð að taka neitt mottó að mér og gera það að lífsviðhorfi, ekki fyrr en núna, ég er
[orbit-slider category=“jol11″]
Myndir frá jólum.
Auðvitað er hér uppgjörspistill. Ég skrifaði einusinni uppgjörspistil, finn hann samt hvergi og fann viðbrögð á samfélagsmiðlum við hvað það væri hallærislegt að þvaðra um hvað gerst hafði á árinu.. þannig ég hef ekki þorað að gera annan.
En nú er öldin svo sannarlega önnur og ég er ég og geri það sem
Right.. við vorum að fagna síðasta venjulega degi ársins 2011, sem annars hefur verið útnefnt fýlu árið mikla. Það kemur til af vei of mörgum heimatilbúnum vandamálum. Það er vitað (ég fékk skilaboð að ofan) að árið 2012 verður þvílíkt snilldar ár. Herkötturinn er sammála mér, er