Flutti í gær.

Er svo heppin að til okkar komu pabbar, bróðir, synir,  frændur og vinir, allt menn og báru dótaríið niður og út og svo inn á nýja staðnum.

Ég ELSKA að hafa karlmenn í mínu lífi. Mér finnst þeir sterkir og úrræðagóðir. Þægilegir í umgengni og mér finnst ég vera ótrúlega heppin að geta kallað í þá mér til hjálpar.  Þeir eru stórir (þó þeir séu ekki háir í lofti) og verndandi.

Þvílík lukka.

Ég mun lemja næstu kynsystur mína sem baular yfir karlkyninu sem slíku. Auðvitað eru þar innanum leiðinda tól, það kemur málinu bara ekkert við.

Það er eins og að segja að allar konur séu eins og nokkrar ónefndar gufur í þjóðfélaginu, en þær eru bara 2 eða 3.