Ég er fegin að ég ákvað að skilja ekki við píanóið fagra sem ég fékk uppí hendurnar úti. Gott samt að það var ekki ég sem þurfti að bera það niður, eða inní gáminn, eða útúr gámnum og inní bílskúr. En ég er fegin. Hlakka til að komast í húnsæði þar sem ég get spilað
Ég sakna þess að búa til vefi, þá útlitslega séð. Mér finnst reyndar mjög gaman að setja efni inná vefi líka. Mér finnst gaman að pikka inn orð og setja tölur í töflur. Þessvegna er ég ánægð með nýju vinnuna mína.
Ég vil (ég hélt í fleiri ár,
Húrra fyrir því að einhver myndavél er komin í gagnið!! Vantar samt ennþá að finna hleðslutækið af litlu Canon vélinni, en þá verður stóra Nikon bara að duga í verkefnið á meðan.
Ég stend í miðri íbúðinni. Þetta er á vinstrihönd.
Ég er búin að hugsa óhóflega mikið um mataræði síðustu mánuði. Hef lesið allskonar matarsjálfshjálpar bækur og verið alveg jafn innblásin eftir hverja einustu bók (sem ég samt raðaði í mig súkkulaði meðan ég las) og staðráðin í að byrja strax á morgun.
Þá hef ég hlustað á skelfilega útvarpsþætti um E-númer. Farið á fyrirlestur (fyrir
Klósettin í vinnunni (vertí bandi ef þú villt endilega vita hvar ) eru mjög fín. Það eru annaðhvort 4 eða 5 inná kvennaklói. Merkilegt að ég geti ekki munað hvað það eru mörg, nú fer ég og nota þetta herbergi töluvert oft á dag (Pabbi, blokkirnar eru 6 á M.Völlum).
Svo er þarna fínasta sturta, margir
Tegar madur hefur flutt i bradabirgda ibud a staerd vid frimerki, er vid haefi ad blogga ur simanum sinum.
Seinbúin 10 pása.
Veit ekki afhverju svona margir, flestir Íslendingar búsettir erlendis, héldu að Ísland hefði bara brunnið til kaldra kola og hér væri fólk bara ráfandi um í reiðileysi í rifnum lörfum og með aleiguna á bakinu, eftir að Hrunið ..hrundi yfir landið.
Heyrði tilkynnt í fréttum í morgun að til landsins hefðu flutt 600 og
Á ég að pissa eða blogga í kaffipásu minna meðvinnenda?
Ég lít mun betur út í dag en í gær. Mikið fallegri og með mun stinnari afturenda. Reyndar skiptir nú ekki máli hversu illa mér líður, ég er alltaf með stinnan æðir enda.
Það er svo margt sem er „leyndarmál“. Eða hlutir sem ég hef skynjað í
Það var þetta með sjálfsálitsmálið sem er fyrir dómi. Fyrst verð ég að segja að ég hef svo geðveikt gaman af eigin fyndni í þessari lífssögu minni sem ég skrifa um leið og hún gerist (rauntíma sjálfsævisaga), að mér dettur eiginlega ekki í hug að hætta.
Verra að það verður minna um myndir þessa dagana, þar
Þeir sem ég vinn með fara í kaffipásu, til að drekka kaffi klukkan 10 og 14. Svona sirka allaveg flesta daga. Ég drekk ekki kaffi og líður eins og þegar ég var hætt að reykja, sem er fyrir að verða alveg 9 árum síðan, þar sem ég sit alltaf ein í deildinni á þessum tímapunktum
Ég er andsetin af húsnæðisvandamáli mínu. Svona er víst Ísland í dag… allavegana í mínu tilfelli. En Örverpið hinsvegar gerðist arkitekt í leikskólanum Laufásborg og sýndi verknaðinn í Norrænahúsinu um helgina. Yfirskrift sýningarinnar, þá sýningar Laufásborgar sem var á sýningunni List án landamæra, var „Það
Já, nei. Ég segi farir mínar sko ekki sléttar. Þær voru að vísu alveg sléttar þar til um klukkan 19:30 í gærkveldi.
Eftir bara aldeilis fínan vinnudag ákvað ég að hjóla í Kringluna til að eiga gæða stund með sjálfri mér í mátunarklefum allra fatabúðanna þar. Það fannst mér gaman og fann ég fullt af flottum
Það er spes tilfinning að koma heim eftir veru í öðru landi. Augljóst er að við sjáum hér allt í öðru ljósi. Þið vitið, kunnum að meta það sem við kunnum ekki að meta áður. Kunnum ekki að meta það sem við kunnum að meta áður.
Ég og skórnir mínir fórum út að ganga í fyrrakvöld. Svo kallaðan Merkurhring, sem allir vita hvað er, sem búa á Hvammstanga, en þar erum við einmitt búin að halda okkur síðan á miðvikudagskvöldið síðasta.
Ég reif að sjálsögðu myndavélina með í þetta geim, en þegar
Er búin að fara svo oft í sund eftir að ég kom að ég hef séð, þar af leiðandi, gargandi margar píkur. Allskonar píkur. Litlar píkur, stórar píkur, sætar píkur, síðar píkur, faldar píkur og svo hina sívinsælu rökuðu píku. Svo sem ekkert nýtt af nálinni að kvenfólk stundi kynfæra rakstur.
Mismunandi auðvitað hversu rakað liðið
Vorið er alveg komið hér á Íslandi. Ég get ekki séð betur en að gras sé byrjað að spretta, og lauf að gæjast fram á trjánum. Amk á þessu tré sem ég fann á ferðum mínum um bæinn. Lyktin ber þess líka merki. Hún er
Held ég sé haldin fortíðar þrá. Eins og ég ætti einhvern ókláraðan bisness í Vesturbænum. Allaveg er það þannig að ég er ekkert að finna neina íbúð þar. Ekki get ég sagt að ég sé ekki að finna íbúð þar sem passar því það eru bara engar íbúðir sjáanlegar á netinu á þessu svæði til
Búnglingur og Sprengja.. ekki mikið annað að gera en klæða sig í töffaragallann og lita með systur sinni útí glugga, með útsýni yfir alla Amager(já.. ég sé að það sést ekki á þessari mynd.. það er þarna samt).
Þetta er búið að vera meira ferðalagið. Gengið
Hér er rigning og yfir 50 pappakassar bíða eftir að verða færðir til gáms.
Okkur vantar ennþá íbúð, er ekki einhver sem þekkir einhvern sem þekkir jafnvel einn annan sem gæti vitað um einhverja íbúð..í vesturbænum eða miðbænum s.s vesturbæjarmegin við tjörnina?
Við þurfum ekki höll þó svo að ég sé drottningin og sé væntanleg til landsins.
Vorið er komið í þessu landi. Það er aldeilis frábært! Við nýttum góða verðurspá á laugardaginn og hrúguðumst útá Íslandsbryggju með smálýðinn. Það var eiginlega fullkomið veður því það var nógu hlýtt til að sitja kjur og svo var nógu mikið þoka eða skýjað svo