Mánudagur lofar góðu í átaki mínu um að verða betri manneskja og kenna sjálfri mér betri lífsstíl, enda eru óskaplega fáir klukkutímar síðan ég ákvað að hefjast handa, mér hefur ekki gefist tími til uppgjafar ennþá. Ég hef ákveðið að gefa mér prik fyrir að hafa hugsað í marga daga hvort ég ætlaði að gera
Nú er komið að því. Ég hef í að verða 100 ár ætlað að gera eitthvað í mataræðinu, hætta að vera meðalmanneskjan sem aðhefst ekkert í sínum málum og lætur sig dreyma á meðan samviskubitið étur hana innanfrá.. ok, dramatískt kannski en það ER komið að því.
Fyrir sennilega ári eða meira rakst ég á þetta
Ég veit ekki með þig, en ég er þokkalega spennt fyrir framtíðinni og þessu hérna verkefni líka. Það er jólagjöf svo ég get ekki sagt hvað það er nákvæmlega, né handa hverjum.
Já svei mér þá. Ég held bara að fröken Bjútíbína sé værasta barn í heimi. Ekki bara það heldur er hún þvíklíku broskarl að við hin fimm erum öll uppljómuð að innan. Örverpið var líka rosalegur broskarl.
Hingað til hefur hún samt ekki
Ég var að reyna að breyta blogginu mínu í bók með ákveðnu forriti sem heitir því furðulega nafni Blurb. Það gengur eitthvað treglega. Ég ætla bara sko að búa hana til fyrir mig, svona ef ske kynni að internetið myndi detta niður dautt.. maður veit aldrei.
Fór þá að hugsa að ég hef verið að blogga
Þó ég hafi komist í gallabuxurnar þarna um daginn þá er ég aldrei í þeim. Þær eru þröngar og ég hef ofnæmi fyrir því að vera í of þröngum fötum. Finnst það óþægilegt og sé ekki tilganginn með því.. já þó svo að ég hafi komist í þær þá vantar mig alveg að losna við
Það að fara framúr kl 12:30 á venjulegum þriðjudegi getur varla kallast morgunsárið, klárlega komið hrúður á það á þessum tíma sólarhrings.
Enn lifi ég eins og drottning, fer á fætur þegar mér hentar. Hef aldrei sofið jafn mikið á ævinni, nema kannski þegar ég sjálf var smábarn.
Eftir meðgöngu og fæðingu er sá dagur sem maður kemst aftur í gallabuxurnar sínar alltaf velkominn. Þetta er ávísun á góðan dag.
Í gær var hinsvegar ekki svo góður húsmóðurdagur. Nei. Ég vaknaði kl. 11 (af því að ég er drottningin og sef þar til ég eða Bjútíbína vaknar). Þegar ég kom niður rak ég augun
Við erum náttúrlega mikið saman, ég og frú Bjútíbína. Stundum þegar hún er í stuði, liggur hún á lærum mér og gerir heiðarlega tilraun til að smakka á heklinu.
Awww hvað hún er dí sæt.
Haustið komið og veturinn bara líka. Ég er alls ekki að fíla það… bara alls ekki. Fór í hina daglegu göngu hér í kringum húsið og eiginlega öll trén eru orðin berrössuð, allt laufið farið og liggur í hrúgum á gangstéttinni.
Minnti mig á þegar ég var krakki í Vesturbænum. Götur fyrir ofan Hringbrautina voru ævintýralega
Mikið væri lífið ljúft ef ég væri alla daga dugleg að fá mér eitthvað gáfulegt að borða. En þegar ég fæ mér eitthvað hollt sem er líka gott þá verð ég bara svona líka ánægð með sjálfa mig og verð að deila.
Mér þykir hinsvegar svo leiðinlegt
Veðurbarinn gljámispill í haustfötunum í einhverjim garði hér í bæ
Valdi mér gljámispil fyrir limgerði í framgarðinn. Ástæðan er margþætt, sérstaklega útaf afbragðsfallegum haustlitum, en líka útaf því að hann er fallegur á dumrin, fær ber og á víst að þola bæði vind og
Þá sagði kóngsdóttirin við drottningu móður sína „ert þú með píku“?
Drottningin svaraði með því að horfa djúpt í augu dótturinnar, þess fullviss að með þessu stutta en áhrifaríka svari myndi hún kenna þeirri yngri að drottningar skammst sín hvorki fyrir það að vera kona né fyrir
Ok! Ég gefst upp!!
Er hætt að forðast að gera vinum mínum í útlöndum til geðs og kvarta yfir veðrinu á þessu landi.
Hér er búið að vera ÖMÓ veður. Ískalt, rok, rigning og bara ÖMÓ veður. Engin uppskera og andskotinn!!
Brjáluð.
Stundum er samfélagsandinn á Íslandi svo þrúgandi og neikvæður að ég pæli fyrir alvöru í því að flytja aftur af landi brott.
Tími því síðan ekki, í næstu hugsun, þar sem ég vil ekki missa af því að hitta þá sem standa mér næst.
Hvernig á ég að fara að því að lifa lífinu til fullnustu og
Hef verið að spekúlera í því undanfarið afhverju mér finnst svona gaman og gott að hekla og prjóna. Ég held að taktfestan sem fylgir því að vinna í höndunum sé málið. Bara svona dett inní eitthvað þar sem hugsanirnar leysa úr sjálfum sér og allt bara virkar einhvernveginn betra.
Þá fór ég að hugsa útí hvað
Smábarnið umvafið hekli. Einni gersemi frá mÖmmu R, vögguteppið undir henni og svo því sem ég heklaði handa Örverpinu. Við vorum í herberginu hans að taka til.
Já mikið að gera hjá Félagsbúinu þessa dagana. Það má eiginlega segja að þangað til á fimmtudagsmorgun sl. hafi húsakynni búsins verið á mörkunum að geta flokkast sem mannabústaðir, meira eins og búslóðageymsla sem var sprengd í loft upp og svo kom risi og traðkaði á henni, þar á eftir komu þrumur og eldingar og
Fékk svo góða heimsókn um daginn. Þyrfti að eignast fleiri börn til að fá oftar fólk í heimsókn sem kemur líka með gjafir, haha.
Kom í fyrsta lagi mAmma L með tvö af börnunum. Allir glaðir yfir komunni. Þar á eftir komu mAmma R, amma mín og Pálína frænka. Ég hefði getað haft þær í vinnu
