Stundum er samfélagsandinn á Íslandi svo þrúgandi og neikvæður að ég pæli fyrir alvöru í því að flytja aftur af landi brott.

Tími því síðan ekki, í næstu hugsun, þar sem ég vil ekki missa af því að hitta þá sem standa mér næst.

Hvernig á ég að fara að því að lifa lífinu til fullnustu og vera besta útgáfan af sjálfri mér í landi þar sem þjóðfélagið er alveg rosa neikvætt, smámunasamt og fjárhagslega óhagkvæmt að búa í.

Ég bara veit það ekki.