Hundi hefur það oft einum of gott. Ég reyndar hef það líka gott þó ég liggi ekki á gólfinu með búkinn á mottu og hausinn á grjótharðri innistéttinni. Hann kann svo vel að slaka á, öfunda hann af því. Svo er hann svo sætur.
Búin að vera í 22 vikur núna að búa til mannslíf. Eru fleiri spendýr sem fá rugluna á háu stigi á meðan þessu stendur?
Fór á netið og ætlaði að láta það segja mér hvað ég gæti gert mér, eldað eða bakað, sem ég gæti tekið með í vinnuna eða borðað á milli máltíða.
Það er engin (leyfi mér að fullyrða) síða þarna úti sem hefur upplýsingar yfir eitthvað slíkt. Allar síðurnar sem eru þarna úti eru hinsvegar uppfullar af
Fyrir skemmstu skrifaði ég póst um að mér ætti sennilega eftir að leiðast í fæðingarorlofinu yfirvofandi. Áður en ég held áfram verð ég að koma því að að ég er alltaf að breytast, breytist eins og vindurinn á Íslandi. Til dæmis þá hef ég aldrei verið hrifin af því að vera heima hjá mér mjög
Ég skoða mikið af síðum sem hafa myndir af því hvernig aðrir hafa það heima hjá sér. Þetta er mynd af heimakontór.
Heima-kontór. Ég vinn heima hjá mér part úr degi nær alla daga.
Þetta er hinsvegar fáránlegasta aðstaða að kalla heima-kontór sem ég hef á ævinni
Brauðið sem ég bakaði í gær er svo gott og svo fullkomið að ég vill ekki baka annað af hræðslu við að geta aldrei toppað sjálfa mig eða í það minnsta jafnað.
Erfitt að vera til.
Eða fyrir nokkrum dögum var ég hálfnuð af 40 vikum sem meðganga stundum tekur. Ég hef að vísu aldrei gengið allar 40 vikurnar með börn. Þau hafa fæðst, 1, 2 og 3 vikum fyrr en meðaltalið.
Kannski er ég þá rétt rúmlega hálfnuð, það veit ég ekki að sjálfsögðu
Það eru þvílík vonbrigði að pissa þegar maður er ekkléttur. Konu (hér er illa óviðeigandi að segja „manni er..“) er alveg svo mál að ætla mætti að hún hefði aldrei pissað áður, eða að minnsta kosti ekki síðan um hádegi í gær, fer svo á klósettið og það sem af gekk hefði getað passað í
breyta, mála, steypa, smíða…
Ég er mjög stressuð yfir að hafa mögulega ekkert að gera í fæðingarorlofinu komandi. Ekki gera lítið úr þessum tilfinningum mínum, auðvitað verður æðislegt að fá barnið í hendur, gefa því og hugsa um það, gæla við það og strjúka og svo veit ég að ég hef þrjú önnur börn að sinna,
19 vikur í hús og ég hef ekki viljað liggja á köldum flísunum inná baði i heila viku eða rétt rúmlega það.
Í staðinn hef ég breyst í gamalmenni sem verður að setjast á stól til að setja sig í skóna.
Ég kvarta ekki allan daginn, bara svo þú vitir!
Neibb, sé ekki tilganginn með þessu.
Ég er svo fylgin mér að ég hefði getað sagt þér það fyrr að ég myndi aldrei gera meira en tvo matseðla. Lengi vel hef ég samt haldið því fram að ég sé ekki manneskjan sem getur framfylgt einhverju svona, eins og að gera matseðil í hverri viku, því ég sé léleg húsmóðir og eiginkona,
Ég vil auðvitað frekar að fólk minnist mín, eða frekar tali um mig sem útsjónarsamrar kvenveru með allt á tæru heldur en vælukjóanum sem ég er.
Bókhald Félagsbúsins að Birkiteig í Plebbavík, hér kem ég.
Alveg fljótt að líða… þannig. Hverjum ætli ég hafi lánað bumbubrækurnar sem ég keypti mér þarna um árið…?
Allir krakkar og Eiginmaður eru farin út til sinna verka og ég sit eftir að borða mitt seríós, eitthvað sem ég borða aldrei venjulega en þykir eitt það besta akkúrat núna.
Inni hjá mér er klukka sem heyrist í og svo húsfluga.
Það er líkast hugleiðsluástandi eða algerri kyrrð að
Neisko! Ég bjó til matseðil númer tvö. Það er að fjálfsögðu stórt afrek. Reyndar fer ég pínu hjá mér verandi Bústýra Félagsbúsins til margra ára að vera að monta mig eftir 17 ára búskap að vera fyrst núna að segja frá því að ég búi til matseðla,
Mér finnst, þegar banki (Arion banki) setur fram svona yfirlýsingu í auglýsingum eins og „Bláakortið borgar sig“ að ég eigi að fara og fá mér bláakortið, nota það alveg villt og galið og fara svo í bankann og spyrja afhverju kortið er ekki búið að
Það er mikil umræða í þjóðfélagin um að breyta klukkunni yfir vetrartímann. Ég er alveg sammála að það eigi að gera það. Einnig er ég sammála sjálfri mér um að ef mig langar að vera vakandi til kl. 01:00 (eins og kemur gjarna fyrir) þá eigi ég ekki að þurfa að vera með samviskubit frá
Ég hélt lengi vel að ég væri stjórnandinn á þessu heimili. Það er ekki rétt hjá mér, heldur eru það þrjú rafmagnstæki. Sjónvarp (sem mig langar að henda útum gluggann), tölva (sem ég á í ástar / haturssambandi við) og fjandans símtækið (sem mig langar að taka og stappa á).
Hvað gera öll börnin þegar þau
Ég hef alltaf mikið dálæti á pappír, líka rúðustrikuðum.