Ég er í sögulegu þyngdar hámarki og hef verið síðan um miðjan janúar. Alveg jafnlengi hef ég verið pirruð yfir því ástandi. Kom reyndar í ljós að eitthvað minor líkamsástand hefur áhrif þar á en er núna í meðhöndlun til leiðréttingar.

Ég hef aldrei þurft að

við erum alveg að missa okkur í skemmtilegheitum í vefmyndavélinni. Maður lifandi hvað þetta getur verið pípandi fyndið. Þarna skartar Örverpið sólbrillum sem keypt voru á hann í öryggisskyni, það er jú ekki ´áhættulaust að hjóla hér í borg meðan sólin

Í dag er fyrsti í áti útá svölum. Hálfkaldir afgangar voru á boðstólum í gærkvöldi og nýkreistur safi úr appelsínum, eplum, engiferi og gulrótum. Þetta allt saman rann ljúflega niður í sólinni á svölunum í gær.


Ég er búin að geta lagt mig í tvo daga í röð á svölunum í sólbaði. Það er þetta

Seint um kvöld sit ég hér og hugsa. Reyndar er ég búin að hugsa örugglega síðan ég var núll ára. Mikið lifandis ósköp næ ég að hugsa mikið. Það eru allskonar hugsanir en í dag mest um það hvernig líf mitt á að vera.

Það var fyrir níu árum,
að ég kvaddi bjúg með tárum,
19 kíló af mér láku
hraðar en í verstu hláku
hjúkkur og faðir  mig áfram ráku.

Fyrir utan biðu ömmur
kaffi hafði sett á könnur
enn ein sjúkrahjúkku píkan
sem áhuga hélt ég hefði slíkan
á að kíkjá fylgju líkan.

Og svo

Sá sem sofnar alllstaðar… hann sofnar bara þar sem hann er sá sæti. Daginn áður hafði hann sofnað á böglaberanum á hjólinu mínu, lagði bara hausinn á hnakkinn og svo hengu bæði hendur og fætur niður eins og ef hann væri hengdur upp á rassvasanum.

Í

Mér finnst ekkert í lagi að stela hjóli.  Held það sé almennur misskilningur hjá Íslendingunum frábæru öllum sem hér búa að það sé í lagi að taka bara hjól, hvar sem er. Það er tvennt í þessu. Hér eru merkt hjól sem á að

Ég er að reyna að kreista uppúr mér eitthvað til að skrifa. Held mig langi til að tala um hvað það er fáránlegt hvað ég duga stutt. Það var í gær að ég gafst uppá að vera leitandi eftir sambandi. Staðreyndin að ég var einusinni

Ég er alvöru bústýra… Ég er Bústýra allra tíma. Ég er svo mikil bústýra að ég bauð öllum einsetu mönnum sem ég þekki í þessari borg að borða með mér á föstudagskvöldið síðasta. Þeir voru reyndar bara tveir og annar þeirra er reyndar enginn einsetumaður.

Nú hef ég setið dágóða stund fyrir framan skjáinn og er í sömu stöðu og ringlaður rithöfundur á kaffihúsi í Suður Frakklandi… s.s það er eitthvað sem ég vill segja en kem því ekki á blað. Það er heldur ekki vegur fyrir mig að útskýra

Þér á Íslandi kann að þykja það undarlegt að ég sé að hugsa um bikní akkúrat núna á þessum merkilegu tímum eldgosa og annarrar ókyrrðar. Ástæðan er jú að sumar er alveg á næsta leiti hér hjá mér. Vömbin á mér er líka á næsta

Ég hef þar sem ég er jú orðin kona einsömul ..eða þannig, þurft að bjarga mér sjálf jú, með peruskipti, innbarningu stálpinna og fleira sem ég hef hreinlega ekki nennt að gera vegna þess að ég er jú vön að hafa mann til að græja