Ég hef þar sem ég er jú orðin kona einsömul ..eða þannig, þurft að bjarga mér sjálf jú, með peruskipti, innbarningu stálpinna og fleira sem ég hef hreinlega ekki nennt að gera vegna þess að ég er jú vön að hafa mann til að græja mér það til.

Eitt var með niðurfallið í sturtunni sem stíflast með reglulegu millibili. Nú starfa ég meðal annars við að skafa mannaskít af klósettum í húsum út um alla Kaupmannahöfn og ferst það svona líka vel, en ég geeeet bara ekki farið með fingurna oní niðurfallið og lyktin af því er ógeðsleg. Hef ég því skipað eiginkonu mína sem yfir- og umsjónarmann þessa niðurfalls.

Annað var með að græja hjólin þegar þarf. Í staðinn fyrir að bíða með fýlusvip eftir að hjólið lagist af sjálfusér, þá hef ég gerst sérlegur vinur hjólhestaviðgerðarmanns hér við hliðina á mínu heimili og gert mér dælt við annan uppá Frederiksberg (svo ég hafi einn hér þegar ég þarf og annan þar þegar ég er á þeytingi þar um). Þeim finnst ég svo fögur og með svo stjörnufallegan afturenda að ég borga sáralítið fyrir viðgerðir og ípumpanir.

Þriðja er að ég hef fundið löglega afsökun til að vera í bansettum júlluhaldaranum..allir sem mig hafa barið augum vita að ég er bara í júlluhaldara því allar hinar gera það. Ég var að sinna því mikilvæga hlutverki áðan að vera maðurinn á heimilinu og skipti út alveg 6 halogen ljósaperum. Afhverju fólki finnst vera töff að vera með halogen ljósaperur er fyrir ofan minn skilning. Númer eitt er mikið lengra þar upp því perurnar eru jú geymdar inní loftinu en hanga ekki aðeins niður svo ég mátti gjörasvovel að fara með skítuga sokkana uppá eldhúsinnréttinguna og vona bara að ég mér myndi ekki skrika fótur á flughálu keramik helluborðinu og ég myndi hlunkast beint ofan á Örverpið og handleggsbrjóta það þar sem hann stóð og horfði á mig aðdáunar augum (greyið, veit ekki betur..)..þú veist, á móti því að vera bara með þetta dinglandi niður og nóg væri að hendast uppá svo sem einn venjulegan eldhússtól.

Þá eru járn “spennur” einskonar sem halda perunum uppi.. og svo var þrautin þyngri  að fatta hvernig átti að losa þessa ónýtu úr… já ég segi ferðalög mín ekki slétt. En þarna  stóð ég jú, með 4 ára mér til hjálpar (hann leit út fyrir að vera playmokall frá því þar sem ég stóð) með ekkert verkfærabelti því ég er jú enginn karlmaður og hvernig á maður þá að fara að því að halda á nýju perunni, járnspennunni, gömluperunni og svo tvær lausar hendur til að losa allt klappið neðan úr loftinu.

Jú viti menn.. eða ég pían. Ég tróð nú bara öllum perunum og járnspennunum og tilfallandi rusli úr loftinu oní júlluhaldarann og náði svo í það sem við átti þegar ég þurfti.

Nýtt máltæki hef ég síðan samið þar sem komið hefur upp sú staða að ég hef tekið eftir því núna (því allar perurnar eru komnar í loftið) að klósettið hjá mér er á flestum tíðum alveg ótrúlega útmigið og óvel uppá sig komið og hljómar máltækið svona:

Enginn veit hvað alvöru skítugt klósett er fyrr en alið hefur nokkra typpalinga heima hjá sér..