Ég hef aldrei lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En ég hef lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sé myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
Þetta er yndislegt. Veit einhver eftir hvern þetta er? Maður fær bara kökk………
Ji, hvað þetta er yndislegt ljóð…
Mikið er þetta fallegt !!!
Yndisleg orð… Nú fer ég vongóð að sofa, með frið í hjarta.