Eitthvað kom fyrir bloggið mitt og um tíma leit út fyrir að það væri… HORFIÐ!… Horfið! Mér leið eins og ég hefði misst útlim. En nú er allt komið í lag sem betur fer.

Þetta var alveg ferleg lífsreynsla. Nú skilur það sennilega bara sá sem elskar í alvöru bloggið sitt og hefur skrifað á það miklar og merkilegar sögur af sér og sínum.

Ég er alltaf bara svolítið hissa að t.d Þjóðminjasafnið hringi ekki og vilji fá að festa þessa frábæru frásögn á blað. Sigh.