Við skelltum okkur í Botanisk have hér í Köben. Auðvitað þykir öllum ekki spennandi að fara og þramma um í einhverjum garði og þaðan af leiðinlegra að skoða endalausar myndir af svoleiðis ferðum. En mér er nokk sama um það. Ég bókstaflega elska að vera í görðum og skógum, elska!
Ekki skemmdi fyrir að akkúrat í þessari ferð var alveg myljandi gott veður.
Fagri brá á leik að fordæmi systur sinnar og stillti sér upp við þessa forláta styttu.
Fyrir mér er þetta bara einhverskonar ævintýrastaður, þá þarna inni í trjánum.
Og hvert leiðir þessi göngugata, það er engin leið að sjá það nema að ganga hana.
Þarna einhver planta skemmtileg í laginu. Veit ekki hvað hún heitir því miður.
Og hvert ætli þessi stígur muni leiða oss.
Hann leiddi oss uppá hæð í þessum ágæta garði og þar, sem og allstaðar annarsstaðar í garðinum, voru sýnishorn af plöntum alveg hægri og vinstri.
Víðáttubrjálæði. Ég átti að telja hve mörg handahlaup hún myndi taka niður hallann. Þau voru mörg.
Svolítið merkilegt að þetta blóm sé stærra en maður sjálfur, taka mynd af því seiseijá.
Sprengja skvísa. Hún er síðan, svona í framhjáhlaupi, með það á 100 tæru hvað er í tísku og hvað er ekki í tísku. Ég kem iðulega af fjöllum og veit ekkert hvað hún er að tala um í felst skiptin. En bæði mínir skór og skórnir hans Fagra munu vera í tísku núna. Ég hafði ekki tekið eftir neinu.
Heillandi.
Þrjú stærri uppá hæðinni.
Þessi búin að fá alveg nóg í metró á leiðinni heim. Hún var brjáluð.
Leave A Comment