Nú veit ég ekki hvort það voru þessi alltumlykjandi og yfirgnæfandi óhljóð sem dundu í kollinum á mér yfir þeirri staðreynd að ég var einmana, leiddist og fannst ég vera fangelsuð á árinu 2013, eða þetta rosalega leiðinlega verkefni að eiga hús og bíl sem gera varla annað en að bila og krefja veskið mitt um peninga sem ekki voru í því, eða vinnan sem ég var í, eða jafnvel meðgangan (þó ég hafi á engan hátt verið á móti því að vera ólétt) en á árinu 2013 og jafnvel hefur það byrjað um haust eða vetur á árinu 2012, þá hugsaði ég ekki eina einustu skapandi hugsun.

Ég er í eðli mínu mjög kreatív, drífandi og dettur alveg mýmargt í hug sem ég framkvæmi af þvílíkri snilld og skemmti mér konunglega við verknaðinn.

En af einhverjum alveg pípandi niðurdrepandi ástæðum þá var örlítið eins og ég hefði bara dáið að innan.

Ég er öll að koma til samt núna. Súrefnið aðeins farið að flæða.