Nokkrar myndir frá heimsókninni.
Fyrst er mynd af rigningunni sem ég mátti sitja í meðan aðrir meðlimir fjölskyldunnar þóttust vera á hitabeltissvæði.

IMG_5515
Gummi,Hinrik,Bryndí og Ásdís og Sunneva á leiðinni í Bakkann, falleg leið :) en löng …

IMG_5520
…svo Bryndís fór með eldri krakka í hestakerru.

IMG_5533
Þarna eru þessi

IMG_5526
Og þarna eru hin

IMG_5513
Ég glæfraðist til að taka mynd í lestargöngum.

IMG_5570
Skál í partýinu. Við átum lambalærið frá mömmu eldað að hætti Bónda og þá getur ekkert klikkað..alveg ógisslega gott..allir segja sís

IMG_5571

Við geymdum börnin bara úti á svölum.

Annað að frétta er að ég fór með börnin þrjú í nestisferð áðan. Við fórum á Íslandsbryggjuna á leikvöll sem er þar. Þar átum við bollur og kex. Það er svosem ekkert merkilegt við þetta nema að ég var áreitt af 2 eða 3 ára barni með svaðalegan duddu munn.

Fyrst komu tvær hvíthærðar litlar telpur og sögðu trekk í trekk ” må jeg få en bolle”..ég reyndi að segja hvar mamma þeirra eða pabbi væru og þær ættu að spyrja þau..hvað veit ég nema hvíthærð börn séu með einhver fæðuofnæmi. Ég sagði “dú mo spörge din mor eller far” Þær litu á mig eins og ég væri úr öðrum heimi, sem ég kannski er, hver veit.

Þá hvíslaði sú eldri og gáfaðari eitthvað að hinni og sú sagði við pabba sinn”far må jeg…” þá kom pabbinn og ég sagði “þei ar esking for sommþing” (afhverju sagði ég ekki bara “meiga þær fá kex”) og ég hélt áfram og bauð þeim kex sem þær þáðu.

Sú eldri fór en litla kvikindið hékk á mér eins og ég væri hunangsbúið hennar. Kannski eru danskir krakkar svona gráðug því daginn áður höfðum við líka farið og þá hafði strákur sem er trúlega eldri en Gummi hangið svona fyrir aftan og komið óþægilega nálægt og verið að strjúka nestispokann. Kvikindið byrjaði að spyrja um bollur aftur eftir að hafa kysst mig á öxlina, gefið mér glósur á dönsku um það að ég var ekki með hárspennuna mína í hárinu og reynt að fá mig til að koma og hjálpa því upp í rennibrautina “kom og hjelpe mig ” sagði það.

Það munaði svo litlu að ég hefði stokkið til, svo máttug var sannfæringar hæfni dýrsins. En rétt áður en ég þeyttist til og lyfti því upp rennibrautina, rann það upp fyrir mér að ég myndi aldrei sleppa frá því að setja það aftur upp bévítans stigann að brautinni og ég sem nennti ekki einusinni að hjálpa mínum eigins börnum þangað upp, þá hætti ég við, hunsaði það og sagði svo blákalt “nei, dú mo ikke fo mere bollllle”