Þetta gullfallega barn átti afmæli fyrr í þessum mánuði. Hann varð 12 ára. Það er kominn pínu pungur í hann. Eitthvað byrjaður að ibba gogg og svona, æfa sig í að standa á sínu, sem er gott auðvitað. Er ekki pínu fyndið hvað maður hugsar um unglingsárin sem einhverja tifandi tímasprengju? Mun hún springa? Er
Hefurðu einhverntíma lent í því að ætla alltaf að fara að gera eitthvað og svo verður jafn erfitt að koma því í verk og að kenna páfagauk að pissa á einum stað í búrinu sínu ?
Og svo, þegar það er ekki hægt að gera það sem þú ætlaðir að gera, þá langar þig það svo
sagði Bína þegar hún lýsti því yfir að þegar hún yrði stórasystir að þá gæti hún líka verið fullorðin og farið í vinnuna eins og Gummi var að gera þennan dag.
Ég spurði hvenær hún yrði stórasystir (meðan það hlakkaði í mér yfir því að það mun aldrei… ALDREI gerast)
Hún svaraði: “þegar ég er búin að borða