Ég hef ákveðið að í Sjálfbæ muni ekki vera neinn banki. Íbúar Sjálfbæjar munu ekki þurfa að finnast þeir vera í fjárhagslegu fangelsi þar sem jafnvel tyggjótyggjandi unglömb, sem alist hafa upp við að sofna út frá bíótjaldssjónvarpinu sínu í gullrúminu með nuddið á, tjá vinnandi fólki, sem er bara venjulegt fólk, þú og ég,
Hönnun eða ekki hönnun. Það er misjafnt hvaða afstöðu fólk tekur til þess að ákveða í hvaða flokk t.d prjónuð lopapeysa eða hekluð tuska skuli sett, hvort um sé að ræða nytjalist, handverk eða listaverk (sjónlist).
Ætli lopapeysan sé hærra sett en tuskan? Myndi vera réttast
Voðalega er ég dramatísk eins og ég hugsa alltaf um mig sem jákvæða og up-beat manneskju. Ég er greinilega með sjálfsblekkingu á háu stigi. Ég ætti að stoppa við og hugsa minn gang.
Ég er eitthvað svo busy þessa daga. Auðvitað eins og alheimur veit, þá
Spurning mín í dag er: Hvernig fer einn að því að stofna bæ? Bæ sem er sjálfbær bær í ósjálfbæru þjóðfélagi?
Eins og ég var búin að skrifa um þá á Sjálfbær að vera sjálfbær. S.s ég rækta agúrkur og þú tómata og svo skiptum við. Þú ert kennarinn og ég hrossakembarinn. Eða eitthvað, þú veist.
Hvar á ég að byrja.. ég hef eitthvað rosalegt að segja hér!
Ég er búin að vera að hugsa um Íslendinga og Ísland. Reyndar hugsa ég oft um mitt fólk og mitt heimaland. Ég er að spekúlera hvað sé hægt að gera
If you didn't find what you were looking for, try a new search!