Ohh, ég hef úrskurðað að ég hef óvart hent gleraugunum mínum. Annað hvort það eða þá að eitthvað vinkvendi ákveðins barns sem hér býr hefur rænt brillunum.
Það er orðið dulítið langt síðan og ég er komin með króníska píringu í augum og tíðan hausverk. Það er ekki gott fyrir mig þar sem ég ætlaði eiginlega
Vóóóó maður. Það er aldeilis að lífið getur tekið stakkaskiptingum. Meira að segja á mínútu fresti. Ég er að hugsa um að útnefna ár 2007 sem ár óvæntra breytinga. Það er bara hádegi sko. Það sem gerðis hér í morgun eða öllu heldur í KISS dönskuskólanum var að kennarinn kom grátandi eftir seinna hléið og
styrktarreikning Félagsbúsins, þar er hægt að leggja inn styrktar fé vegna enn vaxandi símareiknings.
Það er vegna þess að ég fékk gefins píanó í dag, held ég bara það fallegasta sem ég hef séð, að ég ætla ekki að skrifa enn einn símanöldurs póstinn.
Mamma, ef þú myndir tíma að lána mér svo sem eina píanóbók…jííííhaaaaa