Kannski eru allir byrjaðir að huga að jólaskreytingum nema ég. Ég er nefnilega ekkert svakalega skreytingaglöð ef ég á að segja eins og er og er alltaf mjög sein til að skreyta heima hjá mér. En tíminn líður hratt og kannski ekki úr vegi
Mér finnst ég oft lifa ótrúlega óspennandi lífi. Afar sjaldan, eða bara ekki í neinu partý, aldrei niðrí bæ eftir klukkan 15 á daginn. Hef aldrei neinar svakalegar sögur af djamminu að segja eða neinar sögur af eiginlega einu né neinu krassandi.
Mér hefur síðan lengi fundist ég ótrúlega boring eitthvað og lítilfjörleg og það líf
Þó svo að halloween eða hrekkjavaka sé kannski ekki í hávegum höfð á Íslandi ennþá, þá er sá siður samt að læðast hægt en örugglega inn. Það er kjörið tækifæri til að vippa fram heklunálinni eða prjónunum og búa til eitthvað fallegt fyrir heimlið, fyrir
Loksins, loksins, loksins! Eftir langan tíma og eftir að hafa þurft að rekja upp einum (eða fjórum..) of mikið þá er græna peysan mín tilbúin.
Ég fór eftir þessari uppskrift en þegar kom að hálsmáli og úrtökum þá var þetta bara ekki að
Egg og epli er málið þessa dagana. Ætli það sé því þau byrja bæði á e ?
Það er búið að vera rigning svolítið. Það er bara slæmt að einu leiti, en það er að það verður svo fjári dimmt inni hjá mér. Ég er búin að ákveða að kaupa loftljós. Meira að segja búin að finna mér eitt í eldhússvæðið. Það er
Hönnun eða ekki hönnun. Það er misjafnt hvaða afstöðu fólk tekur til þess að ákveða í hvaða flokk t.d prjónuð lopapeysa eða hekluð tuska skuli sett, hvort um sé að ræða nytjalist, handverk eða listaverk (sjónlist).
Ætli lopapeysan sé hærra sett en tuskan? Myndi vera réttast að
Ég fékk áhugaverða spurningu um daginn. Hún var skrifuð á pappír og ég hef kosið að kalla þetta að ég hafi fengið lesenda bréf. Ég er náttúrulega meistari í lífinu sjálfu og ekkert furðulegt að þetta hafi verið fyrsta lesenda bréfið mitt.. væntanlega af svakalega mörgum.
Eða kannski var þetta meira vangavelta en spurning. Reyndar var
Myndefni frá Ístex.
Hér í Kaupmannahöfn er komið alvöru haust. Það þýðir m.a að það er fallegt um að litast, tré og annar gróður í þann mund að missa síðustu ótíndu ávextina á jörðina og svo, yfir þennan tímapunkt má mjög greinilega sjá hver
Hvað erum við að tala um? Það er góð spurning finnst mér, hjá mér sjálfri. Ég las grein í mjög merkilegu og hátt settu blaði hér í landi, svo hátt settu og vinsælu að allar konur hljóta… sko, HLJÓTA að hafa þennan bleðil að leiðarljósi í sínu lífi. Líka þó pésinn sé á dönsku og
Ferlega sæt prjónuð hjörtu! Þau eru prjónuð í einu samfelldu stykki og til þess að það sé hægt að forma hjartað eru notaðar styttar umferðir. Þetta gæti verið fullkomið verkefni til þess að æfa styttar umferðir, eða sér til gamans, ég skemmti mér a.m.k konunglega við að prjóna
Þessi varð 12 ára í fyrradag. 12 ára. Ég varð álíka hissa fyrir einu og hálfu ári þegar þá Búnglingurinn varð 12 ára. Hvernig geta svona hlutir verið að koma manni á óvart ár eftir ár?
Við héldum hér át-dag af tilefninu og svo verður stelpupartý hér
Hekluð grasker í haustlitunum! Ég er með eindæmum hrifin af haustlitunum, eins og kannski flestir. Náttúran alveg að bogna af ávöxtum sínum og í því tilefni fannst mér við hæfi að hekla grasker.
Þessi grasker eru hekluð úr kambgarni á nál nr. 3. Graskerin eru sirka
Þegar við prjónum eða heklum mikið (kannski er afstætt hvað “mikið” er) verða hendurnar auðvitað þreyttar eins og eftir hvaða aðra vinnu. Sömu hreyfingarnar aftur og aftur leiða til þreytu í liðum og vöðvum, sem og slits (sérlega í liðum) síðar meir.
Þreytan verður
Detti ekki af mér allar dauðar lýs. Hvað þarf að vera að fínisera hvað hlandhúsið í garðinum heitir? Pissoir! Er það nú ekki aðeins of fansí orð fyrir svona pissukofa? Ég myndi ekki hlanda þarna inni þó ég fengi borgað fyrir það. Ekki vegur. Pissoir. FUSS.
“Það eru litlu hlutirnir sem skipta máli” Þessir sem gera heildarmyndina ánægjulega þegar yfir allt er litið. Það finnst mér. Var ég búin að segja frá því að ég er komin í blæserenseblet aftur? Ó MINN GUÐ hvað ég er ánægð með það. Maður lifandi, ég á ekki aukatekið orð. Þar eru ekki allir sem
Þá eru allar tómstundir og þessháttar komið á sinn stað. Síðast datt inn myndlistarskóli fyrir Fagra, hann er búinn að fara tvisvar og elskar það í ræmur.
Þetta hefur í för með sér töluvert hjól hingað og þangað, en síðast þegar við Sprengjan hjóluðum í danstíma þá rákumst við á þetta dæmi. Ok rákumst ekki á
Sést þessi íkorni? Ég fór í tvo garða uppá Frederiksberg með Maríu vinkonu (hæ María! ). Þar sáum við meðal annars þennan íkorna, hann er að rogast með hnetu. Hversu sætt er það?!? Síðar sátum við á bekk og sáum annan, nema það hafi verið sá
Ó minn Guð krakkar! Við lentum í svakalega furðulegum loppumarkaði niðri á Englandsvej. Vorum að hjóla rétt hjá þar sem við áttum heima og rifja upp minningar og duttum þá inná þennan tryllta loppumarkað.
Við eltum handmálað skilti sem á stóð Loppemarked. Við hjóluðum pínu efins framhjá því sem virtist eiginlega næstum því vera eins og