Jahérnahér
Stundum er samfélagsandinn á Íslandi svo þrúgandi og neikvæður að ég pæli fyrir alvöru í því að flytja aftur af landi brott.
Tími því síðan ekki, í næstu hugsun, þar sem ég vil ekki missa af því að hitta þá sem standa mér næst.
Hvernig á ég að fara að því að lifa lífinu til fullnustu og
Riððminn
Hef verið að spekúlera í því undanfarið afhverju mér finnst svona gaman og gott að hekla og prjóna. Ég held að taktfestan sem fylgir því að vinna í höndunum sé málið. Bara svona dett inní eitthvað þar sem hugsanirnar leysa úr sjálfum sér og allt bara virkar einhvernveginn betra.
Þá fór ég að hugsa útí hvað
Langdreginn póstur
Já mikið að gera hjá Félagsbúinu þessa dagana. Það má eiginlega segja að þangað til á fimmtudagsmorgun sl. hafi húsakynni búsins verið á mörkunum að geta flokkast sem mannabústaðir, meira eins og búslóðageymsla sem var sprengd í loft upp og svo kom risi og traðkaði á henni, þar á eftir komu þrumur og eldingar og