Heklað eitthvað…leyndó má ekki segja
Ég veit ekki með þig, en ég er þokkalega spennt fyrir framtíðinni og þessu hérna verkefni líka. Það er jólagjöf svo ég get ekki sagt hvað það er nákvæmlega, né handa hverjum.
Mögulega værasta barn í heimi
Já svei mér þá. Ég held bara að fröken Bjútíbína sé værasta barn í heimi. Ekki bara það heldur er hún þvíklíku broskarl að við hin fimm erum öll uppljómuð að innan. Örverpið var líka rosalegur broskarl.
Hingað til hefur hún samt ekki
650
Ég var að reyna að breyta blogginu mínu í bók með ákveðnu forriti sem heitir því furðulega nafni Blurb. Það gengur eitthvað treglega. Ég ætla bara sko að búa hana til fyrir mig, svona ef ske kynni að internetið myndi detta niður dautt.. maður veit aldrei.
Fór þá að hugsa að ég hef verið að blogga
Ómyndarlegur sjeik
Þó ég hafi komist í gallabuxurnar þarna um daginn þá er ég aldrei í þeim. Þær eru þröngar og ég hef ofnæmi fyrir því að vera í of þröngum fötum. Finnst það óþægilegt og sé ekki tilganginn með því.. já þó svo að ég hafi komist í þær þá vantar mig alveg að losna við
Morgunhrúðrið
Það að fara framúr kl 12:30 á venjulegum þriðjudegi getur varla kallast morgunsárið, klárlega komið hrúður á það á þessum tíma sólarhrings.
Enn lifi ég eins og drottning, fer á fætur þegar mér hentar. Hef aldrei sofið jafn mikið á ævinni, nema kannski þegar ég sjálf var smábarn.
Komst í gallabuxurnar
Eftir meðgöngu og fæðingu er sá dagur sem maður kemst aftur í gallabuxurnar sínar alltaf velkominn. Þetta er ávísun á góðan dag.
Í gær var hinsvegar ekki svo góður húsmóðurdagur. Nei. Ég vaknaði kl. 11 (af því að ég er drottningin og sef þar til ég eða Bjútíbína vaknar). Þegar ég kom niður rak ég augun
Gott fyrir börn að borða hekl
Við erum náttúrlega mikið saman, ég og frú Bjútíbína. Stundum þegar hún er í stuði, liggur hún á lærum mér og gerir heiðarlega tilraun til að smakka á heklinu.
Awww hvað hún er dí sæt.
Árstíðaskipti eru eitthvað sem víst er
Haustið komið og veturinn bara líka. Ég er alls ekki að fíla það… bara alls ekki. Fór í hina daglegu göngu hér í kringum húsið og eiginlega öll trén eru orðin berrössuð, allt laufið farið og liggur í hrúgum á gangstéttinni.
Minnti mig á þegar ég var krakki í Vesturbænum. Götur fyrir ofan Hringbrautina voru ævintýralega